15 czerwca 2023 roku Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wydał dwa ważne wyroki dotyczące kredytów we frankach szwajcarskich.
Pierwszy dotyczył zawieszenia spłaty rat na czas trwania postępowania sądowego przeciwko bankowi (sygn. akt C-287/22). Drugi wyrok dotyczył kwestii czy w przypadku ustalenia przez sąd nieważności umowy kredytowej, bankowi i konsumentowi należy się opłata za korzystanie z kapitału (sygn. akt C-520/21).
Do obydwu wyroków odniósł się Związek Banków Polskich, który z pewnymi różnicami interpretuje wyroki TSUE w porównaniu do pełnomocników Frankowiczów. Jakie jest stanowisko Związku Banków Polskich?
Związek Banków Polskich – czym się zajmuje?
Związek Banków Polskich jest dobrowolnym zrzeszeniem banków, których działalność operacyjna odbywa się na terenie Polski. Związek Banków Polskich wydaje opinie i ekspertyzy dla różnych organów, w tym państwowych, przez co należy go traktować jako rzecznika polskich banków. Związek powstał w styczniu 1991 roku.
Stanowisko Związku Banków Polskich – wyrok TSUE C-520/21
Zdaniem Związku Banków Polskich konsument nie spełnia na rzecz banku żadnej usługi. Dokonując spłaty rat kredytobiorca jedynie oddaje bankowi pieniądze wypłacone wcześniej przez bank. W konsekwencji konsument nie może domagać się od banku roszczeń wykraczających poza zwrot rat.
W ocenie Związku Banków Polskich wyrok zawiera niezgodności. Mianowicie z jednej strony Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wielokrotnie wskazuje, że należy dążyć do przywrócenia sytuacji prawnej i faktycznej w jakiej konsument znajdowałby się w razie braku nieuczciwego warunku, a z drugiej strony akceptuje sytuację, w której konsument uzyskałby za darmo kapitał, który przeznaczył na cele mieszkaniowe.
Stanowisko Związku Banków Polskich – wyrok TSUE C-287/22
Związek Banków Polskich stoi na stanowisku, że wyrok TSUE w sprawie o sygn. akt C-287/22nie przesądza o zasadności ani konieczności udzielania przez sądy krajowe zabezpieczeń na wnioski kredytobiorców w sprawach frankowych. Sądy powinny badać zasadność udzielenia zabezpieczenia indywidualnie w każdej sprawie i każdorazowo ocenić czy zawieszenie obowiązku uiszczania przez konsumenta rat kredytu wynikających z danej umowy kredytowej na czas trwania postępowania jest konieczne, by zabezpieczyć osiągnięcie wszystkich konsekwencji prawnych, które w świetle Dyrektywy 93/13 wynikają z ewentualnego stwierdzenia nieuczciwości danego postanowienia umownego.
