Zawarcie ugody z bankiem zawsze pojmowane było za półśrodek w rozstrzygnięciu frankowego dylematu. Propozycje banków nie są w żaden sposób korzystne dla Frankowiczów i nie rozwiązują w sposób adekwatny problemu z płatnością rat. Z uwagi na fakt, iż po zawarciu ugody wskaźnikiem odpowiednim dla dalszej umowy kredytowej będzie WIBOR, który odpowiada za drastyczne wzrosty rat kredytu – okazać się może, iż comiesięczna rata, z uwagi na niepewną sytuację gospodarczą wyniesie więcej niżeli we franku szwajcarskim.

Stopy procentowe rosną – Frankowicze zyskują

Kredytobiorcy posiadający zobowiązanie kredytowe w walucie polskiej borykają się z ogromnymi podwyżkami, Frankowicze na tym jednak zyskają. Składając pozew do sądu zarówno w przypadku unieważnienia umowy, jak i jej odfrankowienia zasądzona kwota nienależnie pobranych rat będzie wyższa z uwagi na wzrost stóp procentowych, które wpłyną na wysokość kwoty za odsetki ustawowe.

Uchwała Sądu Najwyższego z dnia 28 kwietnia sygn.. akt III CZP 40/22   – umowy frankowe powiązane z działalnością gospodarczą mają szanse na unieważnienie

Przedmiotem rozważań Sądu Najwyższego w tym konkretnym zagadnieniu frankowym stanowiło pytanie dotyczące zasadności w postępowaniu banków związanym z wadliwym mechanizmem, na podstawie którego przeliczano raty oraz różnice w zobowiązaniu frankowym dla kredytobiorcy. W świetle prawa każde naruszenie dobrych obyczajów podczas trwania stosunku prawnego jest naruszeniem zasad współżycia społecznego, co w rezultacie przynosi krzywdę oraz szkodę na rzecz konsumenta. Z takim właśnie naruszeniem mamy do czynienia w sprawach kredytów frankowych, bowiem brak dostatecznej informacji o ryzyku kursowym, czy dowolność w kształtowaniu kursów do takich właśnie należy. Przedsiębiorcy również mogą zabrać głos w tej sprawie, Sąd Najwyższy określił wszystkie umowy kredytów frankowych, w których bank pozwalał sobie na dowolność w ustalaniu kursów – mogą być nieważne!