Czym jest teoria salda i dwóch kondykcji?
Obie teoria odnoszą się do tego w jaki sposób strony mają się rozliczyć w przypadku ustalenia nieważności umowy kredytu.
Teoria salda zakłada, że zwrotu świadczenia dokonuje ta strona, która uzyskała więcej niż sama świadczyła na jej rzecz drugiej strony. Jeżeli zatem kredytobiorca zaciągnął kredyt w wysokości 300.000 zł a spłacił 350.000 zł to może skutecznie domagać się od banku zwrotu części wpłaconych pieniędzy tj. różnicy pomiędzy tym co otrzymał z banku, a tym co rzeczywiście do banku wpłacił – kwoty 50.000 zł.
Teoria dwóch kondykcji stanowi, że roszczenie każdej strony jest odrębne i mogą być one dochodzone niezależnie od siebie. Kredytobiorca ma zatem własne roszczenie o zwrot świadczeń spełnionych na rzecz banku, a bank o zwrot kwoty wypłaconego kredytu. Wpłacając zatem na rzecz banku kwotę 350.000 zł sąd zasądzi całą tą kwotę niezależnie od wysokości udzielonego kredytobiorcy kredytu oraz od tego, czy zobowiązanie zostało w całości spłacone.
Sąd Najwyższy potwierdził (m.in. w uchwale z dnia 16 lutego 2021 r., sygn. akt III CZP 11/20), że rozliczenie nieważnej umowy kredytu frankowego powinno odbywać się w oparciu o teorię dwóch kondykcji.