O Państwie Dziubak stało się głośno za sprawą przełomowego orzeczenia wydanego przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w dniu 3 października 2019 roku. Orzeczenie TSUE w sprawie Państwa Dziubak dało nadzieję tysiącom frankowiczów i można powiedzieć, że niejako rozpoczęło masowe unieważniania przez polskie sądu umów kredytów frankowych. W lutym 2023 r. sprawa Państwa Dziubak znalazła swój finał w Sądzie Apelacyjnym w Warszawie. Co postanowił sąd i co ten wyrok oznacza dla innych frankowiczów?
Nieważność umowy frankowej Państwa Dziubak
Sąd Okręgowy w Warszawie (sygn. akt XXV C 2514/19) uznał, że umowa kredytu frankowego zawarta między Państwem Dziubak a Raiffeisen Bank jest nieważna. Sąd wskazał, że w umowie znajdowały się postanowienia niedozwolone (abuzywne). Niedozwolony charakter postanowień wprowadzających do umowy indeksację, jako postanowień określających główne świadczenia, prowadzić musi do wniosku, że umowa nie może być utrzymana w mocy, a zasadne jest ustalenie nieważności umowy. Ponadto w uzasadnieniu podkreślono, że kredytobiorcy nie zostali w sposób wyczerpujący i zrozumiały poinformowany o skutkach, jakie wiążą się z zastosowaniem mechanizmu indeksacji. Wyrok ten zapadł w dniu 3 stycznia 2020 r. , jednak bank złożył od niego apelację, która dopiero niedawno została rozpoznana przez Sąd Apelacyjny w Warszawie.
Wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie – Dziubak a Raiffeisen Bank
W dniu 7 lutego 2023 r. Sąd Apelacyjny w Warszawie wydał wyrok w jednej z najgłośniejszych spraw frankowych pomiędzy Państwem Dziubak a Raiffeisen Bank. Sąd Apelacyjny uznał, że słusznie umowę kredytową należało unieważnić, wbrew twierdzeniom banku. Sąd Apelacyjny oddalił więc apelację banku, uznał jednak za skuteczny zarzut zatrzymania podniesiony przez bank. Wyrok ten jest prawomocny.
Co oznacza zarzut zatrzymania?
Obecnie banki często w spraw frankowych podnoszą zarzut zatrzymania, który w większości spraw zostaje przez sądy uznawany za zasadny. Oznacza on, że bank może powstrzymać się z zapłatą na rzecz kredytobiorcy do momentu, kiedy ten nie zaofiaruje albo nie zabezpieczy kwoty kredytu. Inaczej mówiąc, kredytobiorca jest zobowiązany do zaofiarowania zwrotu kapitału kredytu lub zabezpieczenia roszczenia o jego zwrot. Dopiero po tym bank, że bank dokona realizacji wyroku.
Wyrok TSUE w sprawie Państwa Dziubak
Przypomnieć należy, że za sprawą Państwa Dziubak sprawa znalazła się w Trybunale Sprawiedliwości UE. Wyrok zapadły przed TSUE w polskiej sprawie ma znaczenie dla tysięcy frankowiczów. W wyroku z 3 października 2018 r. (sygn. C-260/18) TSUE uznał między innymi, że prawo Unii Europejskiej nie stoi na przeszkodzie unieważnieniu tego typu umów. Sądy zaś nie mogą samodzielnie uzupełniać luk, jakie powstają w umowie kredytu po wyeliminowaniu z niej niedozwolonej klauzuli indeksacyjnej. Co ważne, TSUE wskazał również, że sąd krajowy ma możliwość zastąpienia nieuczciwych klauzul, zapisami prawa krajowego pod warunkiem, że strony umowy wyrażą na to zgodę.
Orzeczenie to jest jednym z wielu korzystnych orzeczeń wydanych przez TSUE, jednak ze względu na to, że zostało wydane w polskiej sprawie wzbudziło ono wiele zainteresowania. Wyrok ten umocnił jeszcze bardziej orzecznictwo, które wskazuje na zasadność ustalania nieważności umów frankowych.
Sprawy frankowe – statystyki
Obecnie niemal 95% spraw sądowych wytaczanych przez frankowiczów kończy się ich wygraną. Dzięki nagłośnieniu sprawy Państwa Dziubak wielu z frankowiczów dowiedziało się o możliwości podważenia ważności swojej umowy kredytowej, ale także odważyło się podjąć pierwsze kroki w tym kierunku.
